Przyjaźń
Jak znaleźć przyjaciół?
Choć każdy z nas jest w jakimś sensie indywidualistą, do satysfakcjonującego życia potrzebujemy innych ludzi – a uściślając, przyjaciół. W wieku „nastu” lat ich posiadanie ma wyjątkowe znaczenie – często nawet przekłada się na dobrą lub złą samoocenę. Podajemy zatem kilka wskazówek – jak zdobyć przyjaciół, by przestać czuć się osamotnionym?
Inicjuj kontakty z ludźmi
Kiedy nie mamy zbyt wielu bliskich przyjaciół, a czasem nawet po prostu nikogo, kogo moglibyśmy tak nazwać, nawiązywanie kontaktów – zamiast być łatwiejsze, staje się utrudnione. Zaczynamy przekładać chwilę inicjowania kontaktów na ważne, „dogodne” momenty – podczas gdy tak naprawdę odpowiednia jest każda chwila.
Strategię „odezwę się później” stosowała 16-letnia Kamila: – „W nowej szkole nie mogłam się odnaleźć. Czułam, że jestem sama, wszyscy wokół jakoś sami z siebie nawiązali znajomości, a ja stałam z boku. Obiecywałam więc sobie, że nawiążę kontakt, gdy będzie jakaś impreza. Potem, gdy będą wakacje. Potem, dla odmiany, gdy przyjdzie rok szkolny. Dopóki jednak nie zaczęłam zwyczajnie odzywać się do innych na przerwie w szkole, nie zaczęło się nic”.
Jeśli jesteś w podobnej sytuacji, nie oczekuj „idealnego” momentu na rozpoczęcie kontaktu. Zagaduj do znajomych w szkole czy poza nią, w normalnych sytuacjach. Spytaj, czy możesz się dosiąść, zacznij rozmowę czy zaproponuj wyjście. Po pierwszym razie będzie ci już znacznie łatwiej a Twoje szanse na to, aby znaleźć przyjaciół znacząco wzrosną.
Zachowuj się naturalnie
Jeśli nie masz jeszcze żadnych przyjaciół, może przychodzi ci czasem do głowy pytanie: „Co jest ze mną nie tak?”. Taka postawa budzi chęć zmiany samego siebie, udawania bardziej rozluźnionego, wesołego czy odważniejszego. Jednak taka sztuczna poza jest bardzo widoczna. Dlatego nie udawaj kogoś, kim nie jesteś, bądź naturalny – tak, jak zrobił to 17-letni Arek.
– Kiedy nie miałem żadnych znajomych, próbowałem na siłę pokazać, jaki jestem zabawny – czyli warty tego, żeby spędzać ze mną czas. Wszystko obracałem w żart, zawsze miałem „świetny” humor – ale moje relacje z innymi wciąż były jakieś sztuczne. W końcu pewnego dnia powiedziałem wprost – „Mam dziś doła, nie chce mi się śmiać”. I zacząłem swobodnie rozmawiać z kumplem, który też miał podobne problemy, a który wcześniej uważał mnie za klasowego błazna. Nasza przyjaźń trwa już dwa lata.- podkreśla Arek.
Uważaj na to, co mówisz
Czyli, ujmując rzecz inaczej, nie bądź zbyt szczery. Oczywiście, ludzie cenią prawdziwe słowa i zachowanie (patrz wyżej), ale nie oznacza to, że zawsze musisz być bardzo dosadny i krytyczny w swoich komentarzach i ocenach. Mów to, co myślisz, ale tak, by nikogo nie obrazić – w przeciwnym razie szybko uzyskasz opinię pewnego siebie… aroganta. A z takimi ludźmi nikt nie chce się przyjaźnić.
Mów… i słuchaj
Podobno niewielu ludzi potrafi naprawdę słuchać. A, dla odmiany – każdy chce być wysłuchany. Wykorzystaj te wiedzę i słuchaj, co ludzie chcą ci powiedzieć. Nie przerywaj, nie komentuj, po prostu – słuchaj. Dla wielu twoich znajomych staniesz się kimś ważnym, bo słuchanie oznacza zainteresowanie – a przecież każdy z nas pragnie zostać dostrzeżonym. Potwierdza to przykład 15-letniej Marty.
– Kiedyś usłyszałam, że mało ludzi potrafi tak naprawdę słuchać. Zaczęłam się zastanawiać, czy ja potrafię – i odkryłam, że nie! Poczytałam więc trochę o „aktywnym słuchaniu”, które polega nie tylko na „byciu cicho”, ale na wypytywaniu, przejawianiu zainteresowania sprawą mówiącego bez dawania przykładów z własnego życia i bez komentowania. Wprowadziłam to w praktykę i przeżyłam wielkie zaskoczenie. Pytałam tylko: „A jak ty się z tym czujesz?” dopytywałam o szczegóły, o okoliczności sytuacji, o której ktoś mi opowiadał. I nagle zaczęłam być w centrum uwagi. To było niesamowite doświadczenie i wielka nauczka – kończy Marta.
Otwórz się przed kimś, kogo już poznałeś
Oczywiście jeśli będziesz „tylko” słuchać, zaczniesz być podejrzewany o zbytnią ciekawość. Dlatego nie ukrywaj też zupełnie siebie – zapytany, co słychać, nie ograniczaj się do krótkiego „ok”, myśląc, że przecież to i tak nie jest ważne. Powiedz wprost – „A wiesz, mam mały problem, bo nie mam kasy na tę wycieczkę, więc chyba nie pojadę.”. Nie musisz od razu opowiadać o całym swoim życiu – ale odsłaniając rąbek tajemnicy o sobie, dajesz pretekst do rozmowy i kontaktu.
Najtrudniejszy pierwszy krok
Pamiętaj, że kiedy już zainicjujesz pierwszy kontakt, potem będzie już tylko łatwiej. Zatem uśmiechnij się i po prostu zagadaj do znajomych ci osób, pamiętając o złotej zasadzie bycia naturalnym. Powodzenia w znalezieniu prawdziwych przyjaciół!
